KOPUZUN ORTADAN YOK OLMASI
16.yy.dan sonra kopuzun yerini mecliste farklı müzik aletleri almıştır. Şairler bu durumu farklı sebeplere bağlamışlardır. Mesîhî, meclislerde kopuzun yerini tanburun aldığını söylediği şu beyitlerinde aslında eğlence yasağından bahsetmiştir:
Kalmadı devr-i salâhunda gidüp fısk u fesâd
Bâgda nergis-i bimârdan özge mahmûr
Bozılup sohbeti götürdi ayagı sâki
Üzilüp gerdeni götürdi kopuzı tanbûr
Mesîhî, K20/17-1864
Usûlî ve Fuzûlî de kopuzun ortadan yok olmasını Ramazan ayının gelmesine bağlamışlardır. Kopuzla birlikte kişileştirilen sürahi ve testi de eğlence meclisinden ayaklarını çekmişlerdir:
Çü gördü kim bezendi bezm-i rûzî
Götürdi Zühre ortadan kopuzu
Usûlî, msn 1, b.8065
Bildi mutrib ki nedir hâl götürdü kopuzun
Bezmden çekdi ayağını sürâhi vü sebû
Fuzûlî, G239-266
Ziyâî göz yaşını şaraba, inlemelerini de sâzın sesine benzetirken, Zühre’nin kopuzu meclisten götürmesini ister, çünkü onun inlemeleri saz görevini görmektedir:
Eşk mey nâlelerüm bezm-i gama sâz yeter
Mest-i câm-ı ezelem Zühre götürsün kopuzı
Ziyâî, G472-467
Nev’î’nin kış mevsimini anlattığı kasidesinden alınan şu beyitte kopuz güneşe; telleri de güneş ışıklarına benzetilmiş, kış mevsiminin gelmesiyle güneşin ortadan kaybolması ve kopuzun yok olması arasında ilişki kurulmuştur:
Götürdi kopuzı bezm-i felekden
Kırup târ-ı şu’â’ın mihr-i enver
Nev‘î K20-1168
Nev‘î, aynı tabloyu şu gazelinde de çizmiştir. Kopuz-güneş ilişkisi çerçevesinde beyitte kopuzun yerini şeştarın aldığı dillendirilmiştir:
Götürüp mihr-i felek bezm-i cihandan kopuzı
Başladı çalmaga şeştâ yine halk-ı ‘âlem
Nev’î, G311-469
Yazımızı, Arif Nihat Asya’nın kopuzun unutulması ile ilgili şu anlamlı dizeleri ile bitiriyoruz:
Gümüş müydün altın mıydın?
Biz ki seni unutmuşuz
Sen unutma bizi kopuz70
64 Mine Mengi, Mesihî Dîvânı, AKM Yay., Ankara 1995, s. 77.
65 Mustafa İsen, Usûlî Dîvânı, Ankara 1990, s. 32.
66 Kenan Akyüz vd., Fuzûlî Divanı, Ankara 1990, s. 247
67 Müberrâ Gürgendereli, Hasan Ziyâ’î, Hayatı-Eserleri-Sanatı ve Divanı (İnceleme-Metin), Kültür Bakanlığı Yayınları Sanat Edebiyat Eserleri Dizisi 440-155, Ankara 2000, s. 328.
68 Mertol Tulum-Ali Tanyeri, Nevi Dîvânı, İstanbul 1977, s. 65.
69 Mertol Tulum-Ali Tanyeri, Nevi Dîvânı, s. 416.
70 Arif Nihat Asya, Kökler ve Dallar, İstanbul 1964, s. 52.